Konuşan Resimler #3

Eve Dönüş Vakti

  Premier League'de oyunun iki yönünü de oynayan bir "box-to-box" olmaktansa, Roma'da Daniel de Rossi ve David Pizarro gibi iki oyuncuyla ortasahanın yükünü çekmek daha kolaydı haliyle. Alberto Aquilani, Xabi Alonso'nun ayrılışının ardından takıma katıldı Benitez'in isteği doğrultusunda. Sakat bir oyuncu için 25 M. € yüksek bir bedeldi ve bonservis bedelinin ağırlığının getirdiği baskı sırtındaydı. Tam oynamaya başladı derken gelen ikinci sakatlık onu kadrodan uzaklaştırdı ve geçen yaz Juve'ye kiralanmasına neden oldu.


  Alberto bu sene Siyah-Beyazlılar'ın 11'inin değişilmez oyuncusu ortasahanın göbeğinde. Opsiyon bedeli 16 M. € ve finans konusunda sıkıntı yaşayan Juventus'un bu denli bir bonservisi ödeyip ödeyemeyeceği meçhul şuanda. Seneye Anfield'da görebiliriz O'nu tekrar. Kenny'nin "bol alternatifli ortasaha" planında güçlü fizikli ve iyi pas yapabilen bir ortasaha oyuncusuna ihtiyacı var Liverpool'un. Eğer sakatlık belasından kurtulup oynayabilecekse dönmesinden yanayım. Bakalım yazın eve dönüşü gerçekleşecek mi, Juventus'a bonservisiyle mi gidecek, yoksa durağı  kürkçü dükkanı Roma mı olacak, izleyip göreceğiz..

Dördüncü Kupa Gelir Mi?

  

1973, 1976 ve 2001... İlk ikisini görmek mümkün olmadı kendim adına; ancak 2001 finalini hatırlıyorum. Bugünkü adıyla Europa League, o zamanki adıyla UEFA Kupası'na ilgi, Galatasaray'ın 2000 yılındaki başarısından dolayı zirvedeydi. Türk sporseverlerin de hatırlayacağı bir finaldi yani 2001 UEFA finali.

  Gérard Houllier'nin önderliğinde FA Cup ve Lig Kupası'nın ardından hem UEFA'nın hem de o sezonun 3. kupasına kavuşuyordu Anfield Road Müzesi, altın golle gelen 5-4'lük Alavés zaferinin ardından.

Bu Sezon Ne Oldu?
 
   Bildiğiniz gibi takım, geçen sezonu 7. olarak tamamlamasının ardından bu sezon Europa League'de oynamaya hak kazandı. Birinci ön eleme turunda Makedonya temsilcisi FK Rabotnicki, içerde ve dışarda alınan 2-0'lık galibiyetlerle geride bırakıldı. İkinci ön eleme turunda ise temsilcimiz Trabzonspor engeli içerde 1-0, dışarda ise 2-1 galibiyetlerle aşıldı. Grup kuraları çekildiğinde rakipler şunlardı : Napoli, Utrecht ve Steaua. Kırmızılar gruptan ikinci Napoli'nin önünden lider olarak çıktı ve ikinci tur ilk maçında Çek Cumhuriyeti temsilcisi Sparta Prague'la 0-0 berabere kaldı. Liverpool turu geçmesi halinde ilk maçta Lech Poznan'ın 1-0'lık galibiyetiyle biten Lech Poznan - Braga eşleşmesinin galibiyle oynayacak son 16'da.

İddiali Ekipler 

•   Porto'da Hulk ve arkadaşları kupayı Portekiz'e götürmek istiyor. Sevilla'yı evlerinde zorlanmadan geçeceklerini düşünüyorum.  

•   Manchester City: Arap pardon İngiliz temsilcisi kupanın en iyi kadrolarından birine sahip tartışmasız. Yıldızlar topluluğu Mancini'nin önderliğinde iddiasına Aris'i geçtikten sonra da devam edebilecek mi göreceğiz.
  
  
• Napoli: Edinson Cavani, Ezequiel Lavezzi ve Marek Hamsik. Kulağa ölümcül geliyor değil mi? Serie A'nın flaş ekibi, evinde kupanın bir başka talibi ve iddialısı Giuseppe Rossi'li, Nilmar'lı Villarreal karşısında ilk maçta üstünlük sağlayamadı ve maç 0-0 berabere tamamlandı. Perşembe akşamının en keyifli maçlarından biri olacağına şüphem yok

• Ligue 1 lideri Hazard'lı Gervinho'lu Lille de kupanın iddialı ekipleri arasında yer alıyor. PSV Eindhoven maçının sonucu kaderlerini belirleyecek.

  Elbette ki kupayı bu takımlardan birinin kazanacağı garanti değil ancak tartıda ağır basan takımların bunlar olduğu tartışılmaz.

  Yarın oynanacak maçtan sonra neler olacak göreceğiz. Takımın son bir kaç haftadır yükselen formu ve oynanan güzel futbol "neden olmasın?" dedirtiyor. Bekleyip görelim, kim bilir belki 4 kupayla UEFA'yı en çok kazanan klüpler arasında tek başımıza zirveye yükseliriz sezon sonunda.


Edit: Kuyt'ın golüyle Liverpool turu atladı. Son 16'da, sıradaki rakip Braga.

Forvet Sorunu mu?

 Adı Raheem Sterling..2010'un Şubat ayında £600,000'e Q.P.R'dan transfer edildi. En geç 3 seneye ilk 11'in değişmezleri arasına gireceğinden şüphem yok. O daha 16 yaşında ve yaşıtlarına göre oldukça diri. Öyle ki Dalglish onu ilk Europa League maçına götürdü bile, bu haftaki Sparta Prague kadrosuyla birlikte.


 Liverpool'un geleceği için kenara çekiliyorum; videoyu izleyin ve görün. Video Liverpool genç takımının Southend United genç takımıyla yaptığı 9-0'lık maçtan. Karşısındaki defans belki en iyisi değil ancak top kontrolü ve driblingleri hayran bırakacak cinsten.

Kötü Anılar

.

 Dün akşamki Beşiktaş maçından sonra Dinamo Kiev'in golcüsü Andriy Shevchenko demeç vermiş yerel Ukrayna basınına. "İstanbul'da her daim güzel anılarım oldu, benim için uğurlu bir şehir." demiş. "Servet'e ve dağınık Beşiktaş savunmasına karşı oynarken iyiydi güzeldi de; Liverpool finalini unutuyorsun be paşam." derler adama. Kötü anıların bilinç altına itilmesine güzel bir örnek..

Unutulmaz Final: Istanbul 2005

  Istanbul'da, Atatürk Olimpiyat Stadyum'unda serin bir mayıs akşamı.. Skorbord'un altında 70 bin küsür seyirci olduğu yazıyor. Maç öncesi stadın önündeki kalabalığa baktığın zaman daha fazlası olduğunu sanıyorsun. Tarihi bir akşam olacağı belli sanki, İngilizler çoktan sarhoş olmuşlar, İtalyanlar maçı bekliyor, yüzlere stres hakim, Olimpiyat Stadı ilk defa bu kadar dolu görünüyor. Ters takılan paneller rüzgarı engelleyemiyor belki, ancak tüyleri diken diken eden şeyin rüzgar olmadığı kesin.

   İngiliz ve İtalyanlar karma gruplar halinde tribünlere dizilmiş. Her yerden ayırt ediliyorlar. Bir Türk takımının Şampiyonlar Ligi Finali gibi bir organizasyonda rakip takımla aynı tribünde karışık halde oturmasının imkansız olacağı geliyor aklıma. Ancak bugün olay yok, herkes maçı izlemeye gelmiş. Liverpool ve Milan taraftarı, Final için özel olarak hazırlanmış atkılarını havaya kaldırmış, tezahürat ediyorlar. Heyecan ve stres hakim doğal olarak stadyuma.



  İspanyol hakem Mejuto Gonzalez'in ilk düdüğü çalmasıyla Milanolular'ın çıldırırcasına bağırması arasında sadece bir dakikalık bir fark var. Duran top organizasyonunda Pirlo'nun içeri kestiği topa kaptan Maldini voleyi vuruyor ve Milan 1-0 öne geçiyor. Bir kaç dakika sonra Crespo'nun kafa vuruşunu Luis Garcia'nın çizgiden çevirmesi akın akın gelen Milan ataklarının sembolü sanki. Harry Kewell sakatlanıyor ve yerine Vladimir Smicer oyuna dahil oluyor, yine o dakikalarda Shevchenko'nun attığı gol ofsayt nedeniyle iptal oluyordu. Beklenen goller ardarda geldi; Kaka'nın aşırtma pasıyla buluşan Shevchenko pası Crespo'ya veriyor ve maç 2-0 oluyordu. Liverpool defansı dağılmıştı. Bir kaç dakika sonra Kaka yine öldürücü dribblingleriyle içeri sokuldu ve pasını ikinci golü atan Crespo'ya bıraktı. Hernan Jorge Crespo takımının üçüncü, kendisinin ikinci golünü Dudek'in üzerinden aşırtma bir vuruşla ağlara bırakıyordu ve bu ilk yarının da skoruydu: 3-0.

  Oyuncular soyunma odalarına gittiler ilk yarının düdüğüyle beraber. Devre arasında ise Liverpool taraftarının gözünde bir ışık vardı, -takımına inanmak- nedir? Bu sorunun cevabını ben bu devre arasında anladım işte. Oyuncular soyunma odasındayken Rafa Benitez onlara ne söyledi daha sonra öğrendik. Ancak onlar tünelden çıkarlarken taraftarı oyuncularına asla yalnız yürümeyeceklerini hatırlatıyorlardı, son nefesle haykırarak, tüyleri diken diken edercesine... İnanmışlardı bu maçın döneceğine. Çünkü takımlarına güveniyorlardı ve  inanıyorlardı. Öyle ki Milan taraftarı bile katılıyordu bu şarkıya. Sihirli bir deynek değildi bu, gerçek bir kahramanlığa çıplak gözle tanık oldu o akşam maçı izleyen 70.000 seyirci..


 İkinci yarıya Liverpool, Finnan'ın oyundan çıkıp yerine Dietmar Hamann'ın girmesiyle 3-4-3 formasyonuyla başladı. Rafa her türlü riski alıyordu, çünkü taraftarı takımın arkasındaydı artık.. Xabi Alonso'yla gole yaklaştı devrenin başında Kırmızılar. Takım inanılmaz savaşıyordu ve yeni taktik işe yaramış görünüyordu. John Arne Riise'nin ortasına kafayı vuran kaptan Steven Gerrard Kırmızılar'ın ilk golüne imzasını atıyor ve farkı ikiye indiriyordu; 3-1. Kaptanın golden sonra tribünlere yaptığı hareket "maç geliyor" diyordu adeta. Oyuna sonradan giren Vladimir Smicer, kısa süre sonra uzaktan sağ ayağının dışıyla topu sol köşeye gönderiyor ve farkı bire indiriyordu: skor şimdi 3-2'ydi. Smicer'in golünden üç dakika sonra, ver-kaç yaparak cezasahasına giren Gerrard, Gattuso tarafından yere indiriliyor ve penaltıyı kazandırıyordu. Tribünler karışmıştı, böyle bir geri dönüşü en çok umut eden onlardı, haklı çıkmışlardı. Topun gerisine Xabi Alonso geçti.... Kalenin sol altına vurdu Dida kurtardı, ribaunda yetişti ve yere düşerek topu ağlara gönderdi. Evet, olmuştu. Maç 3-0'dan 3-3'e geliyordu. O anın herhangi bir tasviri yoktur. Sanki yıllardır beklediğin, özlediğin sevgilinle buluştuğunda hissettiğin bir duyguydu bu.. Dakika 60'da skorbord bu kez beraberliği gösteriyordu.


 90 dakika ve uzatmaların ilk yarısında skorda bir değişiklik yoktu. 120+3'üncü dakika... o tarihi an. Sol kanattan bir orta geliyor. Shevchenko boş pozisyonda kafayı vuruyor, Dudek muhteşem bir refleksle çıkarıyor, dönen top yine Shevchenko'nun önünde kalıyor ve Dudek yine çıkarıyordu! "Evet" diyordu Dudek, "evet, maç bizim". 2 saniye içersinde gerçekleşen bu olaylar dizisi maçın Liverpool'un olduğunu resmen gösteriyordu. Son düdük geldi, kupanın galibini penaltılar belirleyecekti.

  Penaltılardan önce Carragher Dudekle tartışır halde, elini kolunu sallamasının bir anlamı vardı, kupayı kazandıracak taktiği veriyordu aslında ona. Dudek, bugun hala mahallede top oynayan çocukların kaleye geçince yaptığı dikkat dağıtıcı hareketle Serginho'nun ilk penaltısını direğe nişanlamasına sebep oluyordu. Karşılıklı penaltı atışları sonunda top günün hayal kırıklığı Andriy Shevchenko'daydı. Dudek kalede bir dev gibi görünüyordu o atış sırasında. Topu Ukraynalı'ya verdi ve kalesine geçti. Rutinini tekrarladı, Shevchenko geliyordu, şutu çekiyordu...ve filmin mutlu sonu; Dudek bu penaltıyı da kurtarıyordu..Kupa 5. kez müzedeydi. Bitmişti, evet maç 3-0'dan dönmüştü. Carragher bir parçası olduğu taraftarla bütünleşmişti, Gerrard ağlıyordu, başı ellerinin arasındaydı ve taraftarı alkışlıyordu.


 İstanbul'daki bu zafer, dünya futbolunun unutulmaz anlarına girdi. Çıplak gözle izleyen biri olarak ve bir Liverpool taraftarı olarak kendi ülkemde, büyüdüğüm ve yaşadığım şehirde bu ana tanık olma şerefine, takımımın 5. Şampiyonlar Ligi kupasını müzesine götürüşünü, kaptan Steven Gerrard'ın kupayı o heyecanla kaldırışını görmekten onur duyuyorum. Umarım ki Anfield'a 6. kupayı götüren Final maçını da izleme şansına sahip olurum.


Muhteşem Final maçını özetleyen en güzel video, çift tıklayın tam ekranda keyifle izleyin..:

  

Ian Rush Hakkında Bilmedikleriniz

Bu ayki "Four-Four-Two" dergisindeki Ian Rush röportajı dikkatimi çekti ve tamamı olmamakla beraber bir kısmını sizlerle paylaşmak istedim. Bıyıklı efsane golcü hakkında bilmediklerimiz ve onun anılarından bir kesit sizlerle..

Röportaj: Leo Maynihan (4-4-2)

Everton taraftarıydı ama Liverpool formasını giydiğinde Everton'a bile acımadı. Dalglish ve Souness'la beraber, Maradona'yla karşılıklı forma giydi. Bıyıklı gol makinesi, komik anılarını FFT'yla paylaştı.

  

  Ian Rush, rahat koltuğuna oturuyor ve ona verdiğimiz sorulara göz atıyor. İşte karşınızda Liverpool, Galler ve FA Cup tarihinin en golcü oyuncusu! Tarihin en iyileri Kenny Dalglish ve Michel Platini ile birlikle; Diego Maradona ile de karşılıklı forma giyen bu adam oldukça eğlenceli. "Bahse girerim burada bıyığımla ilgili bir soru vardır." diyor. Bu çok doğru! Herkes Avrupa'yı sallayan Liverpool takımındaki bıyık sevdasını merak ediyor. Kazanılan başarıların yanında bu kıllı durumun böylesine sevilmesine şaşıran Rush, "Keşke kestiğim zaman onu saklayıp bir kutuya koysaydım, eBay'den satışa çıkarabilirdim!" diyor. Yine de Rush'ın paylaşacağı  hatıralar bıyığıyla sınırlı değil...

  Manchester United ile antrenmanlara çıkmanızı babanızın engellediği doğru mu?

United bana teklif yaptı ancak ben kendi isteğimle Chester'ı seçtim. Babam sadakate inanan biriydi ve Chester'ın altyapı takımına giriş formlarını imzalamıştım. Bu yüzden United'ı reddetti. Belki de ateşli bir Liverpool taraftarı olduğu için böyle yaptı!

  Souness, Hansen ve Dalglish gibi isimler siz kulübe geldiğinizde efsane olmuşlardı. İlk günlerinizde size karşı nasıl davrandılar?

İlk geldiğimde soyunma odasında Alan Hansen ile Roy Clemence'ın arasına oturdum. Onların hepsi süper yıldızdı. İlk altı ay boyunca tek bir kelime bile konuşamadım. Ne kadar az konuştuysam o kadar dalga geçtiler. En kötüleri de Kenny idi ve ondan gerçekten nefret ediyordum. Bu duygularımı ancak geçen yıl yayınladığım kitabımı okuduğunda öğrendi. Çabuk büyümek zorundaydım ve iki yıl sonra bu kez yeni gelen çocuklarla uğraşan ben olmuştum. Soyunma odası korkunç bir yerdi; ya boğulacaktınız ya da kendi kendinize yüzmeyi öğrenecektiniz. Liverpool'un tarzı buydu! Bir gün David Johnson ile konuşuyorduk. Bunu gören Ray Clemence, "Aman Tanrım! Konuşuyor" demişti. O andan sonra sonra takımın bir parçasıydım.

  Liverpool'lu oyuncuların Everton'lı olduğunuzu anlamaları ne kadar sürmüştü?

Everton'a karşı oynayana kadar anlamamışlardı. Yine de Everton'a gol atmaktan çekinmedim. Goodison'a dördüncü gidişimde ehliyetimi kaptırmıştım ve Galli arkadaşım Kevin Ratcliffe beni stadyuma bırakıyordu. Koltuğumun altında maç topu vardı ve Everton'ın kaptanı özel şöförümmüş gibi beni stadyuma götürüyordu. O akşam bizi gören Everton'lılardan çok tepki aldığını biliyorum.

  1980'lerin alemci futbol dünyasında fit kalmayı nasıl becerdiniz?

Alkol Liverpool'un başarısında büyük pay sahibiydi çünkü içki içmek hep birlikte yaptığımız bir etkinlikti. Takımın bir kısmı bunu abartıp çok fazla içiyordu ancak ertesi gün antrenmanda en çok çaba gösterenler de onlardı. Alkol aldığımız akşamların ertesinde antrenörler topla çalışmamıza izin vermiyordu. Sürekli topsuz koşular yapıyorduk. Bazılarımız antrenmanın ardından eve gider gitmez kusuyordu.

  

  Siz, Souness, Kennedy, Lawra McDermott... Bu liste uzayabilir. Sizce Liverpool'daki en şık bıyık hanginizdeydi?

Souness'ınki en iyisiydi değil mi? Dolgundu. Benimki o kadar güzel değildi. Futbolu bıraktıktan sonra Amerika'ya gittiğimde bıyığımı kesmiştim. Manhattan'da yürürken adamın biri yanıma geldi ve "Bıyığın nerere Ian?" dedi. Aslında ben ona "Bir Scouser'ın Times Meydanı'nda ne işi var?" diye sormalıydım.

   Napoli'nin Diego Maradona'yı sizin alternatifiniz olarak transfer ettiği doğru mu?

50 gol attığım 83-84 sezonundan sonraydı ve Napoli 5 Milyon Pound gibi büyük bir teklifle gelmişti. Daha sonra banka hesabıma 1 Milyon pound aktaracaklarını söylediler. Bu teklif karımla ilgimizi çekmişti. Liverpool başkanı Sir John Smith ile transfer dönemi bitene kadar sağlıklı bir biçimde konuşup anlaşamadık. O zamanlar cep telefonu yoktu! John ile aramız biraz bozulmuştu ancak benim için daha iyi bir teklif aradığını sonradan anladım. Napoli, Maradona'yı transfer etti ancak bana kalırsa onlar ikimizi de istiyorlardı.

  Juventus'taki döneminizi başarı olarak mı görüyorsunuz yoksa hüsran mı?

Takım geçiş döneminde olmasına rağmen çok gol atmayı başardım ama insanlar daha fazlasını istiyordu. Michel Platini bir keresinde bana "doğru kulübe yanlış zamanda" geldiğimi söylemişti. Ona katılıyorum. Daha fazla gol atmak isterdim ama o şartlar altında gelişimimi başarı olarak değerlendiriyorum. İtalya'ya gittiğimde bir bebektim ve orada bir adama dönüştüm. Orada kalsaydım daha çok gol atardım ama bu gerçekleşmedi.

  İngiliz olsaydınız Gary Lineker'ın yerine mi yoksa onunla beraber mi oynardınız?

Yerine oynamak isterdim. Birkaç yıl önce Bobby Robson bir yemekte yanıma geldi ve "1986 ve 1990'da yönettiğim İngiltere kadrolarında yer alsaydın Dünya Kupası'nı kazanırdık." dedi. Böylesine önemli bir adamdan bunu duymak çok güzeldi. Kazandığım lig şampiyonluklarından birini Dünya Kupası ile değişebilirim. Sonuçta beş defa ligi kazandım!

  Andriy Shevchenko'ya 14 yaşındayken kramponlarınızı verdiğiniz doğru mu?

Evet. Galler'deki Ian Rush Turnuvasında gol kralı olmuştu. O zamanlar kim olduğunu bilmiyordum. Sonradan bana o ayakkabıları profesyonel kariyerine başladığında giydiğini söylemişti.

  Gareth Bale'la birlikte çalıştınız. Sizce yaşına göre Ryan Giggs'ten daha mı iyi? 


Gareth'ın daima harika bir sol ayağı vardı. Şimdi ise çok yönlü bir oyuncuya dönüşüyor ve dünyada ondan daha iyi bir sol kanat oyuncusu yok. Ryan'ı yakalaması için önünde kat etmesi gereken çok yol var.

Kaynak: Four Four Two Dergisi - 2011 Şubat Sayısı*

'El Niño'ya 'Elbow'..

 Kulağa biraz sert gelebilir ama birisinin ona bunu yapması gerekiyordu. Torres sağ kanatta topla buluşup alışılagelen dribblinglerinden birini yapmaya hazırlandığında, karşısındaki isim Kenny'nin 3'lü stoperinin en solunda oynayan Dani Agger'di. Anlaşılan Danimarkalı bu transfere Carragher kadar profesyonel bakmamış. Agger bu tarz bir davranışı geçen sene son dakikalarda şaklabanlıklar yapan Manchester United'lı Nani'ye karşı da göstermişti. Agger'in içinde Liverpool taraftarından bir "parça" olduğunu söylemek yanlış olmaz herhalde.

Konuşan Resimler #2

Yukarı, Yukarı!

  Gol yemeden geçen dördüncü maç ve alınan 12 puan. Normalde tek tek maçlar öncesi ve sonrası yorum yapmıyorum ve yapmayı düşünmüyorum fakat 6 Şubat 2011 tarihi itibariyle takımda gözle görülür bir 'eskiye dönüş' söz konusu.

  Futboldan azıcık 'çakan' biri Dalglish'in ve Ancelotti'nin kadrolarına baksa Chelsea'nin ilerdeki üç ölümcül forvetle maçı tek kale oynayacağını düşünürdü muhtemelen. Kenny, Ancelotti'nin haftaiçinde söylediği "Torres'i 11'de sahaya süreceğim" sözünü ciddiye almış, Anelka yada Drogba'yı feda etmeyeceğini düşünmüş ve bu üçlüye Carragher - Skrtel - Agger triosuyla cevap vermişti bu akşamüstü. Carragher her zamanki gibi ruhunu koymuştu ve inanılmaz müdahaleler yaptı. İlk yarıda Maxi Rodriguez'in Guiza'ya nazire yaparcasına kaçırdığı gol hariç net gol posizyonu pek olmamasına rağmen maç Kırmızıların kontrolünde geçti. Torres 65.dakikada oyundan çıkana kadar sahada kayıpları oynadı. Lucas'ın 90 dakika boyunca orta sahada kilit adam rolünü üstlenmesiyle ikinci yarıda da kontrollü geçen maçta beklenen gol Meireles'ten geldi ve maçı arkadaşım Ozan'la izlediğimiz Taksim'deki Irish Center'da Liverpool'lulardan başka İngiliz olmadığını anladık.

  Tribünlerde de durum aynıydı. Pek bağırdığını görmeye alışık olmadığımız Chelsea taraftarı maçın başında saman alevi gibi parladı ve geri kalan sürede tezahürat olayını kale arkasındaki KOP tribününe bıraktı.

   Maçın sonunda 1-0'lık galibiyetten daha önemlisi Liverpool taraftarının içindeki "umut"tu bu akşam. Hayır, şampiyonluk umudu değil, Şampiyonlar Ligi'ne kalma umudu da değil, takımın eski havasını yakaladığına dair bir kıvılcımdı bu. Kenny, geldiğinden beri ne yapıyorsa gayet iyi yapıyor ve takım gitgide ileriye ve yukarıya doğru taraftarıyla yürüyor. Ve biliyoruz ki bu takım; asla yalnız yürümeyecek. 

Let's Play...Football

2011 Model Liverpool

Luis Suarez ve Andy Carroll'ın takıma katılmalarıyla kadro yeniden şekillendi. Benim aklımdaki ideal 11 ve alternatifleri şöyle:


                                                            José Reina
                    
                                    Jamie Carragher          Daniel Agger
      Glen Johnson                                                (Skrtel)                         Fabio Aurelio
         (Kelly)
                                                               Lucas
                                                               (Poulsen)
                                
                                 Raul Meireles                 Steven Gerrard


      Dirk Kuyt                                   Andy Carroll                             Luis Suarez
    (Maxi Rodriguez)                                                                                                                      (Joe Cole)
                                                           


Not: Luis Suarez 7, Andy Carroll ise Torres'den boşalan 9 numaralı formayı giyecek ligin ikinci yarısında.

El Niño'ya Veda Ederken

His armband proves he was a red,
Torres, Torres...
"Youl'll Never Walk Alone" it said,

Torres, Torres...
We've got the lad from sunny Spain
He gets the ball and scores again,
Fernando Torres Liverpool's number nine..

  Bu şarkıyla inledi Anfield Road tam 3.5 sezon boyunca. "A working class hero is all i want to be" demişti gelirken. Liverpool'un en şanssız döneminde geldi ancak. Buna rağmen oynadığı her maçta sonuna kadar mücadele etti, taraftarın Gerrard - Torres düosunun değişilmezi oldu. 

  

  Çıktığı her Chelsea maçında belalısı oldu Mavilerin. Bunun doğal sonucu olarak da Roman Abramovich gibi bir iş adamının takibine girdi. Gelen ilk teklif reddedildi; ancak Torres gitmek istiyordu çünkü kupa için geldiği Liverpool'da herşeye sahip olmasına rağmen kupasız kapattığı Atletico Madrid kariyerinden farksızdı şuanki konumu. Dalglish kendini Liverpool'dan üstün tutan oyuncu istemedi ve satılması yönündeki raporunu yönetime verdi.

  Dün gece resmi site liverpoolfc.tv'de ilk olarak El Nino'nun Chelsea'yle görüşmelere başladığı, bir kaç saat sonra da €53M bonservis bedeliyle kulüplerin karşılıklı olarak anlaştığını yayınladı. Aynı haber başlığının altında ise Andy Carroll'ın £35M'a Liverpool'lu olduğu müjdesi(!) veriliyordu.

  Duygusal yaklaşmadan düşünürsek Anfield'a "The Kid" olarak gelen Torres bugün 27 yaşında ve bahsedilen bonservis bedeli bu denli formsuz bir dünya kupası geçirmiş bir yıldız için fena değil. Ada'nın en iyi genç yeteneklerinden Andy Carroll ise Liverpool'da yıldızını parlatacak ve Suarez'le iyi bir ikili oluşturacaktır Liverpool hücum hattında. 

  Keşke bu şekilde objektif bakabilseydim bu transfere. Ancak bu bir Liverpool blogu ve burda Liverpool'la ilgili haberlere objektif bakma zorunluluğum olmadığını düşünüyorum. Keşke dünyanın en antipatik takımı olan Chelsea yerine kolundaki "You'll Never Walk Alone" dövmesinin ağırlığını taşıyabilecek bir kulübe gitseydi El Nino. Haftasonundaki Chelsea maçında onu mavi forma içersinde görünce neler hissedeceğimi bilmiyorum ama üzerinde tıpkı Lebron'un Miami formasının içinde, Owen'ın United formasının içinde durduğu gibi eğreti duracağını düşünüyorum. Liverpool'da bir efsanenin dönemi kapandı galiba. Umarım Chelsea forması ona uğurlu gelir ve hep istediği kupayı kaldırma şansını elde eder.

 Gelelim Andy Carroll'a. Newcastle formasıyla kariyerinde sadece 41 Premier League maçına çıkmış bir oyuncu için fazla başarılı sezonlar geçirdi. "35 milyon sterlin'in ancak yarısı eder." diyor Bülent Timurlenk hakkında. Ben bir kaç sene içersinde efsaneler arasına gireceğini düşünüyorum yanında Luis Suarez olduğu süre zarfında.

 2011 Ocak ayı transfer dönemi çok hareketli geçti Liverpool adına. Kral Kenny'nin önderliğinde beyaz bir sayfa açıldığını söylemek yanlış olmaz. Umarım ligin 2. yarısında yapılan bu değişiklikler Kırmızıların lehine döner ve  sezon sonunda ligde hak ettiğimiz yerlere ulaşırız.